Kak.. Dan is het zulk mooi weer en dan sta je nog net binnen Diemen met een valse caburateur die altijd maar te veel benzine door geeft.. Geen beweging meer in te krijgen. Gelukkig is het volgende station niet ver lopen en kan ik daarna met de auto de brommer nog ophalen. Maar hij staat hier toch wel vervelend aan een drukke weg. Dat voelt toch niet helemaal goed. Ik loop binnen bij de receptie van het gebouw aan mijn linker hand en vraag of ik misschien de brommer bij hun op de parkeerplaats mag zetten. De lieve receptioniste van Koninklijke Saan gaf het ja woord. De grote poort ging open en ik fietste naar binnen.
Daar werd ik opgewacht door een grote man die net zijn handen uit een vrachtwagen had gehaald. "Zonde!" roept de man. Hij vroeg me wat het plan was en ik antwoorde dat ik hem zo kwam halen om hem thuis na te lopen. "Maar dat kan toch ook gewoon hier?!" Zo gezegd zo gedaan. We rijden de brommer tussen de vrachtwagens door de werkplaats in. Daar krijg ik direct stapels gereedschap en schoonmaakmiddel in mijn handen. "Succes!" hoor ik en de man vertrekt weer.
Het duurt niet lang voordat de brommer belangstelling wekt. Een monteur in de leer komt al snel bij me staan. We speculeren samen wat er mis kan zijn. We konden het niet vinden....
Na een tijdje kwam de opmerking dat ik toch echt koffie nodig had om na te denken en binnen 1 minuut had ik een bakkie in mijn hand gekregen.
Na een middag prutsen en koffie moest ik toch echt naar huis... Van Diemen naar Hilversum en dan met een aanhanger weer naar Diemen was tussen 4 en 5 net niet te doen.. Maar dat was niet erg want de volgende morgen mocht ik gewoon de brommer ophalen! Hij mocht best een nachtje blijven staan tussen de vrachtwagens. De monteur in de leer stapt naar me toe en zegt: "Ik geef je wel een lift naar het station. Ik heb nu toch niks te doen." We stappen in de auto en rijden naar het station. Bij het uitstappen vraag ik wat zijn favoriete bier is. "Hertog Jan!"
De volgende ochtend stond ik om 9 uur voor de deur met een aanhanger en twee sixpacks hertog jan. 1 voor de man die me had opgewacht en 1 voor de monteur in de leer. Ik werd hartelijk ontvangen en bedankt voor het pils dat ze eerst wilde weigeren omdat ze een hulpverlenings bedrijf zijn. "Voor wat hoort wat" zei ik.
Na nog een bakje koffie en een het inladen van de brommer, waar de leerling monteur ook nog bij hielp, kreeg ik nog een sterke handdruk voordat ik op huis aan zal gaan. "Tot de volgende keer!"
